Spannende avonturen

Vandaag was het zo ver mijn eerste dagje stage in PEBAL. 's Morgends vroeg uit de veren om dan in één van de zotte busjes te stappen richting de stageplaats. Natuurlijk was het vanaf de eerste minuut al sensatie. Terwijl we rustig aan het rondzien waren naar al de chaos in de straten, remde de buschauffeur plots heel hevig. Wat was er nu gebeurd? We waren tegen een auto geknald, met gevolg dat deze auto serieus ingedeukt was. De normaalste zaak van de wereld in Peru, want een paar minuutjes later reden we al verder.
Op onze stageplaats was het dan iets minder sensationeel vermits er niet veel mensen over de vloer kwamen, maar dat werd al snel gecompenseerd op de terugweg toen dat er op één meter van ons een diefstal gebeurde. Een man stapte op een busje, begon hevig aan een vrouw haar handtas te trekken, de buschauffeur sloot de deuren waardoor de man niet weg kon. Uiteindelijk gingen de deuren terug open, de man begon te rennen maar werd al snel in elkaar geslagen door een man die alles gezien had. Ik en Flore moesten aan de kant springen vermits er een serieus pakje slaag werd uitgedeeld. Uiteindelijk ging de man lopen en beseften we dat we dus steeds op onze hoeden moeten zijn, zelfs in het busje ben je niet veilig :)
Dit lijkt me al genoeg sappig nieuws voor een eerste dag! Morgen maken we een uitstapje vermits we verlof hebben!

Tot snel lieve vrienden

Dikke zoen Elien

update van de week

Hola iedereen!

Nog een kleine verdere update van ons weekje hier.

Het leukste nieuws is uiteraard dat Elien en Emeline (eindelijk) gisteren ook zijn aangekomen!!! :-) Zij hadden beiden nog een herexamen en konden pas na hun examen komen..

Na onze uitgebreide brunch hier, gaan we ze straks Lima centro showen!

Om verder te gaan op onze vorig berichten; het feestje van de ambassade was gezellig. In het begin was het wel nogal onwennig omdat het geen mega receptie was zoals we verwachtten, maar eerder een bijeenkomst in intieme kring :-p Maar aangezien mensen die het gewoon zijn om naar recepties te gaan vlotte babbelaars zijn, waren we allemaal wel al snel in een gesprek verwikkeld met diplomaten, ngo-mensen, vn-mensen,... die hun spannend leven in het buitenland vertelden!

Aangezien het precies lang geleden dat we ons wat hadden opgedrikt, besloten we hierna nog een stapje in de wereld te zetten. We zijn tenslotte in een superleuke salsabar belandt, waar de dansvloer vol met zwierende mensen zat! Prachtig om te zien en om dat sfeertje op te snuiven, maar iewat genânter als je zelf wat lompe pasjes moet uitproberen :-p Maar uiteindelijk hebben we allemaal wel wat danspasjes geplaatst en waren we zeer tevreden van deze salsa-ontdeking!

Op dinsdag moesten we naar onze stageplaats onder begeleiding van psycholoog Alberto. Die heeft ons meteen al een gewichtige opdracht gegeven. We moeten strategieën om het begrijpend lezen van kinderen van het 1e en 2e leerjaar opzoeken en uitschrijven. We gaan dit dan meer en meer moeten uitbreiden en op het einde zal het resultaat een handboek zijn die de leerkrachten van hier zullen kunnen gebruiken!

Dit is een van de dingen die ik bedoelde toen ik schreef dat ze hier verwachten dat we alles kunnen :-p Want van leesstrategieën voor de lagere school weten we niet veel, maar lang leve de creativiteit!!

Verder hebben we ook moeten deelnemen aan een presentatie van de universiteit om onze stageplaatsen te promoten aan vrijwilligers (studenten die meehelpen). Iedereen was in de wolken van de 5 zinnen die we in het spaans hebben verteld (we moesten zeggen waarom we op deze stageplaatsen wouden werken)!

Onze stageweek hebben we afgesloten met een 'escuela de familia'. Een oudervergadering voor de ouders van de kinderen van ons schooltje. Best interessant en spannend om te weten dat wij binnen een paar maanden ook zo een vergadering zullen moeten leiden!

Trouwens mijn beet is langzaam aan aan het verdwijnen, morgen nog even naar de dokter voor een check en dan is dat ook allemaal weer in orde!

Voilaaa, tot snel amigos!!!

xxx

eerste echte stagedag en ziekenhuis

Hola queridos!!

Nieuws van onze eerste officiële stage (halve) dag!! Blijkt dat we dus 3 bussen moeten nemen om op onze stageplaats te geraken en dan heb we nog de keuze tussen een kleine wandeling of een tripje met de motortaxi tot voor de schoolpoort. Onze eerste ervaring met de motortaxi was best leuk :-p Het voorstuk is het wiel en het zadel (waar de chauffeur op zit) van een motor, en het achterstuk is een zitbankje met een kap erover. En zo hobbelen we de straat door!

Op maandag is het Nadia die als psychologe aanwezig is op de school. Zij werkt vooral met de lagere school en is verantwoordelijk voor de workshop van emoties. Zij heeft ons dan in alle klasjes van het eerste leerjaar voorgesteld. Ok ik moet toegeven dat ik Peruvianen niet het meest bepaald knappe mensenras vind, maar die kindjes van 6 jaar zijn écht héél schattig!!! Toen we over de speelplaats wandelden kwamen er een paar meisjes naar ons toegelopen, en kwamen meteen rond ons hangen en vragen ‘como te llamas, de donde estas,..’ We waren dus meteen vertederd door onze eerste kennismakingen met deze kleinste Peruviaantjes!!

Hierna volgden we even een turnles van een klasje. Door het gebrek aan materiaal kon maar de helft van de klas meedoen (er waren maar ‘hoelahoeps’ voor de helft van de kinderen) en zat de rest van de klas wat toe te kijken wat op hun eigen te spelen. We vonden het wat raar (en jammer eigenlijk) dat er geen alternatief spelletje voor deze helft van de kinderen was voorzien!

Het valt ons precies wel wat op dat er hier precies niet efficiënt gebruik kan gemaakt worden van middelen, zo is er bijvoorbeeld in elke klas een juffrouw en een andere vrouw die helpt. Hoewel de klassen (op het eerste zicht) heel chaotisch waren, deed de hulpjuffrouw niet veel nuttigs in de klas, terwijl ze op zich mee zou kunnen helpen met de orde en discipline in de klas (of het animeren van een alternatief spel tijdens de turnles bv.). Soit, al na zo’n eerste indruk van de gang van zaken op de school hebben we al door dat het hier helemaal anders aan toe gaat dan we gewend zijn, niet alleen door de mentaliteit, maar ook door de manier van werken en de middelen.

Zo was er een klein meisje die aan het lopen was en haar schoen viel altijd uit, ik ging naar haar toe en vroeg of ik haar mocht helpen om haar schoen dicht te doen zodat die niet meer zou uitvallen. Ik was wat verbaasd want het meisje verborg haar schoen achter haar ander been en wou niet dat ik haar hielp. Ik snapte het probleem niet en stelde haar gerust toen ik er op aandrong om haar te helpen, en toen zei ze met een klein stemmetje en schaamte dat haar schoen gewoon niet meer dicht ging omdat die kapot was… toen zag ik het ook dat er idd niets meer te sluiten viel. Dat was wel even slikken, het is moeilijk zich in te beelden dat die kinderen gewoon niet altijd hebben wat voor ons zo vanzelfsprekend is, zoals nieuwe schoenen krijgen als die van ons kapot of gewoon oud zijn!

Vandaag hebben Elke en ik ook eens de Peruviaanse medische wereld verkend! ’t Is te zeggen dat ik sinds vrijdag een beet heb van een of ander vreemd Peruviaans wezen. Op zich niet zo erg dacht ik, maar het werd wat lastig omdat de beet nogal groter en groter werd en ondertussen groter is dan een handpalm. We gingen dan maar naar de dokter van de universiteit en die gaf al een hele uitleg dat het geen allergische reactie was, maar een infectie. De man had ook zijn twijfels of het niet de beet was van een of andere bepaalde spin (ieoeww!!) die voorkomt hier in de streek en die wel wat complicaties kan veroorzaken. Dus ik moest naar het ziekenhuis om een urinetest te laten nemen om dit (hopelijk) uit te sluiten. Morgen moet ik terug naar de dokter om te zien wat het resultaat is. Ondertussen zit ik al aan de antibiotica, want de behandeling moest blijkbaar dringend beginnen aangezien de beet al van vrijdag was, woops! Voila immune Gwen die normaal nooit ziek is, heeft na 10 dagen Peru al een dokter en ziekenhuisbezoek achter de rug, olé! Ik moet wel zeggen dat de verzorging hier wel dik in orde is! Dat weten we dan ook…

Vanavond is het trouwens het cocktailfeest van de ambassade, waar we het eerder over hadden!! Eindelijk kunnen we ons wat optutten in plaats van ons grijs en zo onopvallend mogelijk te vertonen J

Binnenkort meer nieuws!!
Toedelsss xxx

Islas Ballestas en Paracas

Zaterdagochtend 5u45. De wekker gaat. Uit het bed van Gwen klinken morrende geluiden die zeker toepasselijk zijn op zo’n uur. Ikzelf was ook nog niet zo fris. Maar na enkele minuten hadden we door dat we wel degelijk op vakantie vertrokken en al snel stonden we naast ons bed! Omdat je hier in Peru niet echt op alle mensen kunt rekenen qua afspraken, stonden we met 1 taxi ipv 2 opgezadeld. Conclusie: proppen! Na een 4uur lange busrit, waarin we eindelijk de zon zagen en ontzettend blij waren, kwamen we aan in Ica! Onderweg was ik toch een beetje geshoqueerd door de schammele huisjes die we tegenkwamen. Vanuit Ica namen we de taxi tot Paracas. Onze taxichauffeur was supervriendelijk. Toen we een bodega tegenkwamen (wijnproeverij) wou hij al meteen afdraaien en met ons wijn gaan drinken =). In ons beste spaans hebben we dan maar uitgelegd dat we naar onze vrienden moesten die met de andere taxi vertrokken waren… De hostel in Paracas was gewoonweg zalig. Hangmatten en een ministrandje, met 7 op een kamer, de liefste gastheer en gastvrouw die je je kan voorstellen, fantastisch gewoon! Na een lekker middagmaal, waar we eindelijk Ceviche hebben geproefd (= rauwe vis in een limoensmaakje) gingen we wat chillen op het strand met zich op de haven. En toen ontdekten we de plaatselijke souvenirshops, het waren er heel erg veel en iedereen had opeens hetzelfde idee: SHOPPEEEEEEN!! Ik denk dat de mensen ons daar nog kennen! Met 7 meisjes langs alle kraampjes gaan, prijzen vergelijke, juwelen passen, afdingen, oeh en aah gillen bij de prachtige hebbedingetjes, zalig gewoon! Gwen besloot opeens om zich als onderhandelaar te gedragen en al snel had ze een deal gesloten met een man van een souvenirshopje: ze ging zelf mee haar oorbellen maken in ruil voor een goed prijsje =)!

Het enige probleem was dat dit wel een paar uur duurde omdat die man ondertussen nog besliste om een gekleurde vlecht in iemands haar te maken enzovoort.. De rest van ons heeft zich dus in een gezellige plaatselijke wijnwinkel/proeverij/caféetje gezet! Een grappig mannetje liet ons vele wijnen proeven en mmmm dat smaakte! Ica is best gekend voor zijn wijnen! Ondertussen konden we dan nog van een prachtige zonsondergang genieten ook en gwen werkte maar door en door aan haar oorbellen =).

 Ondertussen in de wijnbar was ook de schoonmoeder van de man binnengevallen en al snel zat ze gezellig mee aan onze tafel! Ze begon dan nog onze sterrenbeelden te ontleden. Mijn sterrenbeeld, tweeling, staat blijkbaar voor onstabiliteit =) , haha! Uiteindelijk waren de oorbellen van Gwen klaar en ze zijn wel echt een meesterwerk! Zot hoe die man dat allemaal ter plekke creëerde! Tegen de avond besloten we dan maar terug te keren naar de Hostel. Omdat met 7 op een kamer liggen vraagt om griezelverhalen te vertellen, begonnen Marlies en Els hun leukste “Broodje Aap verhalen” te vertellen (nadat Gwen haar Ipod superluid had gezet om deze toch niet te moeten horen=) ). Echt spannend was het echter niet want ze slaagden erin om eerst de plot te vertellen en dan de rest van het verhaal =) maar dat was wel grappig!

Dag 2: Om 6uur begonnen de plaatselijke hanen al non stop te kraaien, prachtig gewoon (sarcasme)! Om 7u moesten we toch opstaan want om 8uur begon onze toeristendag met een boottocht naar de Islas Ballestas! Dit zijn enkele eilanden waar we Pinguins, Zeeleeuwen, pelikanen ed konden bewonderen! Heel chique! Jammer genoeg bewogen de dieren wel niet zo veel, maar als ze het dan toch deden werd er hier en daar een kreet geslagen zodat iedereen ze wel gezien had =). Tegen een uur of 11 vertrokken we dan met een busje naar de woestijn van Paracas! Heel indrukwekkend, uitgestrekte zandvlaktes, hoogopspattend water, rode stranden, uitzichten om u tegen te zeggen,…

Uiteraard ging dit gepaard met het nemen van duizend (iedereen dezelfde) foto’s, die jullie waarschijnlijk al op facebook bewonderd hebben. Grappig weetje: onze 2 buschauffeurs zagen eruit alsof ze 15 waren, met kaptruien en sportschoenen! (mama’s: geen paniek, ze reden wel deftig hoor) De laatste stop in de woestijn was een pad dat naar de flamingo’s leidde.. Op zich klinkt dit aangenaam, maar beeld je even een zotte zandstorm voor terwijl je wandelt =).. We voelden onze wimpers gewoon tegen onze ogen plakken! In de heenweg (wind mee) besloten gwen en ik een spurtje te trekken en we dachten bijna dat we gingen opstijgen, zo hard blies de wind in onze rug! In de terugweg ging het er iets trager aan toe =)

En met deze tocht was de dag ook weer bijna op zijn einde! Nog snel een drankje op een plaatselijk terrasje en we konden aan de terugweg naar Lima beginnen! De bus van Cruz del Sur, waarmee je door heel Peru kan reizen is echt wel aangenaam om mee te reizen! Je kan je stoel heel ver naar achter leggen én je krijgt iets te eten onderweg.. Goed moe na een geslaagd weekend kropen we ons bedje in… Dit eerste tripje heeft ons zeker doen dromen over de volgende reisjes die we hier gaan maken! We hebben de smaak te pakken!

Besos!

Verkenning Stageplaats en nieuwe vrienden van de supermarkt

Dag vriendjes

Gisteren kregen we dus voor het eerst een rondleiding op onze stageplaats! Viña Alta is inderdaad een (voor hier) grote school, waar de lagere school in de voormiddag les krijgt en de middelbare school in de namiddag.

We werden door Maria-Theresia rondgeleid; de 2 speelplaatsen (waar kinderen in hun kostschooluniformpje wat stonden te zwieren met hun rokken bij wat volksdansen, SCHATTIG), de klasjes, het lokaaltje dat ons kantoor zal worden, voorstelling aan de directie…

Wat een verschil met de universiteit waar je overal je pasje moet tonen om binnen te geraken en waar overal bewakers aan de deuren staan (zelfs aan de deuren om naar de bib te gaan moeten we ons identificeren). Om dit schooltje binnen te komen moesten we hard op de grote deur kloppen en deed gewoon een leerlinge van de lagere school open (het was ochtend..).
Het geheel is heel basic en naar onze normen kan het nog steeds wat armzalig lijken, maar je ziet dat het voor hun netjes is en ze zijn er dan ook wel trots op!

Volgende maandag beginnen we dus voor het echt aan onze stage! Spannend… In het begin zullen we vooral wat observeren hoe het er in de klassen aan toe gaat zodat we ons een beeld kunnen vormen hoe de leerlingen zich gedragen en de interactie is met de leerkrachten, aan de hand daarvan zullen we dan al suggesties moeten (mogen) geven. Verder mogen we de 3 psychologen (Maria-Theresia, Nadia en Alberto), die er elke een halve dag van de week zijn, ondersteunen bij hun workshops voor de leerlingen. Zo kunnen we maandag al meteen een workshop rond gevoelens meevolgen! Buiten dat zullen we in het lokaaltje permanentie hebben en mogen leerlingen, ouders en leerkrachten naar ons toe komen als ze vragen of problemen hebben. Spannend, het lijkt wel al meteen dat ze ons voor echte professionals aanzien en van ons verwachten dat we alles weten en alles kunnen… Hmm hopelijk kunnen we al deze verwachtingen met een professionele pokerface en wat creativiteit de baas :p

Na de korte rondleiding gingen we terug naar de universiteit voor een vergadering met alle medewerkers van de stageplaats (dwz de 3 psychologen, Elke en ik en een paar vrijwilligers die er een paar uur per week komen helpen). Hier herkende ik het chaotische gebeuren dat ik zo vaak in Spanje had meegemaakt; anderhalf uur wat door elkaar praten (roepen) over vanalles en nog wat, en dan in 10min de essentie eens overlopen.

Vandaag was het voor Elke en ik een chill dagje zonder grote plannen; uitslapen, naar de winkel, skypen... En het uitvoeren van onze eerste taak namelijk het maken van een poster ter promotie van een ouderavond volgende week over "la comunicación familiar" :-)
In de winkel maakten we trouwens weer eens nieuwe vrienden toen we even naar de GSMstand gingen (we kunnen niet altijd berichten sturen of ontvangen uit België :-( ). Meteen wordt er dan gevraagd van waar we komen, hoe lang we hier zullen zijn, wat we hier komen doen, wat we van hun land vinden... En dat mondt dan uit in een gezellige babbel en het uitgenodigd worden om iets te gaan doen als we dat willen om culturen uit te wisselen enzoverder. De openheid en oprecht interesse van de mensen hier is echt leuk en is toch wel iets wat we in België missen!

Morgen moeten we om kwart voor 6 opstaan om naar de bus te vertrekken die ons naar Ica zal brengen voor ons tripje naar Paracas. Raar om te weten dat het bij jullie nu ook exact kwart voor 6 is..
Ik ga maar snel slapen! Na het weekend volgt zeker nog een bericht!
Buenas noches amigos xxx

Les en nog wat weetjes

Hallo, hallo, lieve vrienden!

Het leven begint hier stilletjesaan te wennen.. De kleine gekleurde huisjes, het getoet op straat, de zotrijdende busjes, het internet dat vaak uitvalt, de diepe gesprekken met Gwen 's avonds omdat internet niet werkt, de mensen die je na 1 ontmoeting al als vrienden beschouwen en je meteen een kus geven, de mannen in de bus die voor vrouwen meteen rechtstaan om hun plaats af te geven, de extreem lange wachtrijen in de supermarkt omdat de kassavrouwtjes elk artikel in een ander zakje steken, het omrekenen van soles naar euros, enzovoort! Het besef dat we hier nog maar een week zijn is erg raar! Omdat we al zoveel nieuwe dingen gezien, gehoord en gedaan hebben lijkt het alsof we hier al minstens een maand wonen! Hieronder nog een fotootje van het indrukwekkende verkeer en de busjes:

Gisteren hebben we onze eerste les gevolgd. We hebben besloten om hier een vak op te nemen om mensen te leren kennen én om de lesstijl van de peruanen te ontdekken en ik moet zeggen het was best boeiend! We hebben gekozen voor het vak "Sexualidad Humana" en we zitten maar met 14 in de les, waarvan wij 4 al belgen zijn. De professora is heel lief en stelde ons op ons gemak! Na een uurtje inleiding moesten we per 2 samenwerken en wat praten over bepaalde thema's. We werden er dus meteen ingesmeten, in het spaans én in de leerstof! Wat fotootjes van de universiteit: (mooi he!)

Na de les zijn we ons eerste tripje gaan vastleggen voor dit weekend! We gaan naar Ica, een mooi stadje, vanwaaruit we een boot kunnen nemen naar de Islas Ballestas, enkele eilanden verderop. We gaan ook Paracas bezoeken, waar een prachtig natuurpark gelegen is. In deze streek, die trouwens maar 4u rijden is van Lima, is het meestal ook een pakje warmer én er is geen SMOG dus we gaan eens kunnen ademen én de zon zien! We kijken er naar uit!!

Vandaag zijn we weer naar Miraflores getrokken, omdat we nog steeds op de Belgische ambassade moesten laten weten dat we hier aangekomen waren. Bij deze is dat gelukt! We zijn ook uitgenodigd op een cocktailfeest van de ambassade volgende week :D! Spannend he! We zijn superbenieuwd naar dat feest! We trekken ons mooiste kleedje aan, drinken enkele pisco sours en hopelijk ontmoeten we wat interessante mensen, die ons weer wat tips kunnen geven voor ons verblijf en onze reisjes in Peru! De ambassadrice zelf was zeer interessant en heeft honderduit verteld over haar taak als diplomaat en over de problemen in Peru enzovoort, heel boeiend! Meer nieuws over dit feest volgende week dus ;-).

Morgen gaan Gwen en ik voor de eerste keer naar onze stageplaats, spannend dus! We gaan eindelijk te weten komen waar we moeten werken! Dan kan het pas echt beginnen hier!

Hasta pronto chicos!!
XXX

Meer info over de stage

Hola todos!

Vandaag zijn we weer naar de universiteit gegaan om wat meer concrete info te verkrijgen over onze stage. We werden weer goed ontvangen door Fabiola en maakten kennis met Maria-Theresia die onze stagebegeleidster zal zijn. Weer een supervriendelijk moedertje! Ze gaf ons meteen wat uitleg over wat we zouden mogen doen.

We gaan werken in een school, best een grote zo te horen. Er is een lagere school en een secundaire school, elk jaar telt vier klassen van ongeveer 30 lln. Met de allerkleinsten gaan we werken rond emoties, onder andere mbv de doos vol gevoelens. Aan de ouderen zullen we workshops moeten geven over keuzes maken, sexualiteit, motivatie voor het leren,... Daarnaast zullen we ook ouderavonden moeten organiseren met de klassieke thema's als hoe mijn kind motiveren, regels ivm TV en computer, hoe omgaan met kinderen uit gescheiden gezinnen, .... En ten slotte zullen we ook de leerkrachten begeleiden en helpen met de klasorganisatie, omgaan met stress, burn-out, gezag,...

Een hele boterham dus, en best wel spannend want het gaat nogal over gewichtige zaken voor groentjes zoals wij vind ik ;-)

Maar Maria-Theresia stelde ons gerust en verzekerde ons weer dat ze ons zeer goed zullen begeleiden en voor ons klaar staan voor alle vragen en problemen! Het is echt leuk om zich zo welkom te voelen!!

Donderdag gaan we al met Maria-Theresia mee voor een eerste rondleiding op Viña Alta (zo heet de school waar we zullen werken).

Naast alle info over de stage zijn we ook wat aan het zoeken naar een vak om hier te volgen, het is nogal puzzelen met ons rooster dat er redelijk heavy uitziet. We gaan 30uur per week moeten werken, waarvan we meestal om 8uur beginnen en om 17uur eindigen. Als je weet dat we met die minibusjes ongeveer 2uur onderweg zullen zijn, zullen het laaange en zware dagen worden! Ondanks dat vooruitzicht kan ik al niet wachten om te beginnen en ben ik klaar om actie te ondernemen :-)

Nu zijn Elke en ik wat aan het rusten, hoewel we momenteel best veel slapen en geen al te zotte dingen doen, zijn we nog steeds vlug moe. Het is een vreemd ritme hier momenteel; 's morgen zijn we vroeg wakker (naar onze normen :-p) en 's avonds vallen we om half 10 al om van de slaap.

Zo, als afsluiter hebben we nog een wist-je-datjes al leerrijke entertainment ;-)

WIST JE DAT:

- Ze hier (bijna) geen buggy's hebben en ze hun kinderen de hele tijd (moeten) dragen? vermoeiend lijkt ons, maar wel goed voor de armspieren

- De WC in de andere richting doorspoelt?

- Er heel veel politie en soms ook tanks op straat te zien zijn?

- Dat we bijna een hartaanval hadden omdat we hier nergens choco vonden?

- Dat we gelukkig gered zijn omdat we in de Metro (een kei grote winkel) toch Nutella hebben gevonden?

- De chocolade hier NIET te eten is (subtiele hint aan jullie om belgische chocolade op te sturen)

- Je hier 6 broodjes, 3 croissants en 3 rozijnenkoeken voor niet eens een euro kunt kopen?

- Tine om 8u werd wakker gemaakt omdat haar professor en stagebegeleider haar opwachtte in het salon zonder dat ze het wist?

- papaya naar rotte kaas smaakt? (ofwel was hij gewoon overrijp..)

De Post, una fiesta en Lima Centro

Holaaaa amigos!
Wat een weekend! Even een korte samenvatting zodat jullie ook weer op de hoogte zijn...
Zaterdagochtend zijn we de dag sportief begonnen. Degenen die mij een beetje kennen zullen mij zot verklaren als ik vertel dat ik al om 9u15 in de Fitness stond! Jaja... Maar man, wat een grote luxueuze fitness! Heel zot, je kan er fitnessen, danslessen volgen én in de sauna zitten! We hebben meteen een les X-box (=kickboxen) meegepikt. Sommigen onder jullie zijn ongerust over Gwen's Kung Fu kunsten, maar geen nood, vanaf nu hebben mijn vuisten alles onder controle :D... Gwen zelf besloot om ook sportief te doen door 20min touwtje te springen op het terras... Ze zag er afgepeigerd uit toen ik terug kwam én ze is stijf in haar benen, dus dit is ook héél sportief! :p

Na een lekker middagmaal besloten Gwen en ik even snel de Post te zoeken, die op 10min van ons huis moest liggen. Een uur later waren we nog niet terug, omdat de Post nogal verborgen was in een winkelcentrum... En GSM's meenemen is ook niet echt ons ding. Conclusie: wij afgepeigerd, de rest ongerust en een uitstapje naar Lima Centrum dat in het water viel.. Dan zijn we maar met zijn allen richting Miraflores getrokken (ook Gytha, een meisje van onze richting die hier aan het rondtrekken is, was hier even op bezoek!!). Zij had Miraflores nog niet gezien, dus hebben we haar een klein beetje rondgeleid. Daar zijn we nog eens romantisch gaan doen in het Parque del Amor, waar we uiteraard ook een fotoshoot deden (zie hieronder & facebook Gwen).

 's Avonds gingen we lekker eten op een gezellig pleintje en we hebben zelfs een plaatselijk gerecht aangedurfd: Lomo Saltado, het beste stuk vlees van de koe, met heerlijke paprika's, ajuinen, frietjes en gebakken rijst. Klinkt mss als een vreemde combinatie, maar het was wel heel lekker!!

Zaterdagavond hadden we ook met Els afgesproken, een meisje van de spaanse cursus van Marjan en mij, die ook hier studeert! We gingen een goeie cocktail drinken en daarna gingen we met haar en haar Erasmusvrienden mee naar een fiesta in de plaatselijke discotheek! Compleet underdressed (alle meisjes droegen er minirokjes en kilo's schmink...), maar met VIPbandjes, werd het een leuke avond!

Vandaag, zondag, hebben we Centrum Lima bezocht. Eerst aten we er Empanada's, een soort appelflap, maar dan zout, met Kip en groentjes... Mmmmm.. Daarna hebben we even de tourist uitgehangen en de Plaza Mayor bezocht en de leuke winkeltjes errond! Deze winkeltjes hebben eigenlijk allemaal hetzelfde te bieden, maar aan andere prijzen. Gwen en ik lopen dus eigenlijk elk winkeltje af en gillen ooooooh das mooi, cuanto es? om dan verder te gaan naar het volgende winkeltje, om ten slotte met niets naar huis te gaan. Maar dat komt nog! Eerst vergelijken, dan pas kopen! :D Binnenkort slagen we onze slag! Tegen de avond zijn we iets gaan drinken, waar we bediend werden door een overvriendelijke barman, die ons ook een soort popcorn bracht! Het was eigenlijk Maïs die je als je zelf popcorn maakt net NA de plop uit de microgolf haalt, alleen halen ze die hier net VOOR de plop uit de microgolf, wat ook heel lekker is!

Om het weekend af te sluiten zijn we naar El Circuito Magico del Agua geweest! Een prachtig park waar 13 grote fonteinen stonden. Om 18u is het hier al donker, dus de fonteinen waren mooi verlicht. Héél indrukwekkend! Er waren ook voorstellingen met muziek, licht en kunstjes van fonteinen! Gezellige aflsuiter dus..

Voila se, dat was ons weekend weeral! Morgen moeten we weer naar de universiteit, waar we te horen krijgen wat we exact gaan moeten doen op stage en wanneer we beginnen! Spannend dus!

In België is het nu 05u14, buenas noches!!
xxx

Op verkenning aan de Universidad de Lima

Holaaa!

Vandaag zijn Elke, Flore en ik naar de universiteit van Lima geweest. We hadden een afspraak met Fabiola, een van onze stagebegeleidsters.

Na een helse busrit, mét overstap kwamen we na een uur heelhuids aan op de universiteit. Ik zeg heelhuids want die busritten blijven indrukwekkend.. We kijken onze ogen uit!

Alle auto's rijden wat kriskras door elkaar, de rijvakken staan daar voor de show getekend denk ik. Ook is er non-stop getoeter, logisch als je bedenkt hoe die auto's en bussen rakelings naast elkaar rijden. Nu begrijp ik waarom al die auto's hier precies van de schroothoop komen en vol blutsen staan. Naast het getoeter is het geschreeuw van die busmannetjes ook deel van limaneze (of limaanse of limese??) koor. Het is een enorme concurrentie tussen die busjes, ze schreeuwen allemaal om je te overtuigen hun busje op te stappen. Het ene busje is al luxueuzer (lees: minder uiteenvallend) dan het andere. Nog een tip; Als je wil oversteken moet je rennen voor je leven..

Soit, terug naar de universiteit! dat was ook een openbaring.. mensen die denken dat Peru een onderontwikkeld land is, zijn vriendelijk uitgenodigd om eens een kijkje te nemen op deze campus. Kort samengevat: gigantisch, modern (nieuw, veel ramen en super proper), fonteinen, bankjes, palmbomen,... een zeer aangename omgeving dus. toch is het zot hoe beveiligd hier alles is. Rond de universiteit zijn er zo tralies en bij elke ingang zijn er mensen in uniform. Bij het binnengaan moesten we onze (kopie van) paspoort afgeven ed..

Fabiola bleek een suuper vriendelijke vrouw te zijn! Ze gaf echt het gevoel dat we welkom waren en gaf ons meteen een kleine rondleiding van de campus en ging ons voorstellen aan een paar mensen. Er werd ons duidelijk dat we bij het minste probleempje of vraagje bij al zeker minstens 3 heel lieve mensen terecht konden. Er werd ons ook al wat uitleg gegeven over vakken dat we hier konden volgen. Ik moet zeggen dat ik na mijn erasmus in Spanje (waar ik 1000 keer moest terugkomen en het 3 weken duurde eer alles geregeld was) op het ergste voorbereid was, maar deze latino's zijn een pakske beter georganiseerd precies. wat een opluchting :)

Voila dit was kort ons dagje, 't is nog niet gedaan want straks gaan elke en ik naar de kapper. benieuwd hoe we daar uitkomen..., let's go peruvian!

hasta la proxima vez amigos!!

Gwen (of Weldoline voor de vrienden hier)

BESOS

Onze kamer!

Bienvenido a Peru!

Woensdag 10 augustus was het eindelijk zo ver, de dag waarnaar we al een paar maanden aan het aftellen waren! Na het afscheid op het perron van Antwerpen Centraal vertrokken we met de Thalys riching Amsterdam. Voor we het wisten waren we al aangekomen in Schiphol en kon het avontuur beginnen! Voor we gingen inchecken keken we onze ogen uit in de luchthaven! Schiphol is erg groot, precies een shopping center! Toen we de balie van KLM gevonden hadden gingen we inchecken en toen verschoten we ons een ongeluk! 2 van ons mochten misschien niet mee vertrekken omdat het vliegtuig was overboekt! Spannend begin van de dag.. Ze vertelden ons dat we zo snel mogelijk naar de gate moesten gaan en daar de situatie moesten uitleggen om zo eventueel nog 2 plaatsjes te vinden. Met onze rugzakken op onze rug en laptops in de hand raceten we dus door de grote luchthaven naar gate E22, klaar om onze puppy-face op te zetten en desnoods te beginnen wenen (dit was plan B ;-)) Nadat we daar toch nog een (half) uurtje moesten wachten op de gate-verantwoordelijke, wist deze ons te zeggen dat ze ons aan de incheck voor niets hadden zitten opjagen en dat elk vliegtuig werd overboekt. Conclusie: wij hebben gewacht tot iedereen in het vliegtuig zat en toen kregen onze 2 vrienden toch nog een ticket en dan nog op de rij achter ons! Dus kon de trip gezellig beginnen. Vermits we als laatsten waren opgestapt konden we ook meteen opstijgen! Het vliegtuig was gigantisch en elke zetel had een eigen TV-tje waarop films gekeken konden worden, spelletjes gespeeld konden worden, muziek geluisterd kon worden én talen geleerd konden worden. Van het films kijken werd gretig gebruik gemaakt. Op een vlucht van bijna 13uur kan je je al eens goed laten gaan ;-). Marlies en ik maakten ook gebruik van de taalcursussen en leerden een paar woordjes Japans, Russisch en Mandarijns. Er kwamen ontzettend grappige klanken uit onze monden en we hebben dus ook goed gelachen. Ook de airhostessen zorgden ervoor dat we ons niet verveelden! Praktisch elk uur kwamen ze langs met iets nieuws van eten, allemaal even lekker! Verhongerd zijn we dus zéker niet! De tijd ging ook veel sneller vooruit dan verwacht.

Aangekomen in Lima en enkele douaneposten gepasseerd konden we eindelijk onze taxi-chauffeur zoeken! Een man met een bordje met onze namen op (Elien, Elke en WELDOLINE) begeleidde ons naar zijn taxi en weg waren we! De andere meisjes zaten in de andere taxi en we zijn hen een paar keer tegengekomen onderweg. Onze taxichauffeur, die trouwens erg sympathiek en grappig was, maakte er een sport van om telkens we de andere meisjes passeerden te wuiven, te lachen en te zeggen dat we een foto moesten nemen... Hebben we uiteraard ook gedaan :D. Onze eerste kennismaking met het peruviaanse verkeer was ook meteen een feit. Toetende auto's die zich absoluut niet aan de snelheid en rijbanen hielden vlogen ons voorbij! Maar al bij al viel het nog goed mee...

Na een halfuurtje kwamen we aan in Casa Marfil! Belgische tijd: 3u30, Peru: 20u30. 7uur vroeger dus! Daar verdeelden we onze kamers. Gwen en ik besloten om samen een kamer te nemen en de andere meisjes slapen op dezelfde gang, wat heel gezellig is! In het holst van de nacht verhuisden we nog een bed van het bovenste verdiep naar beneden en ten slotte kropen we moe in ons bedje. Het vrouwtje dat Casa Marfil uitbaat, Cosy, is trouwens erg vriendelijk! Ze heeft ons al goed geholpen!

De volgende morgend verkenden we de plaatselijke supermarkt, die op 10 minuutjes wandelen in dezelfde straat als ons huis ligt! Gemakkelijk! Met 6 shoppen is niet zo gemakkelijk, maar het is ons toch goed gelukt!
Tegen de middag konden we dan eindelijk eten en dat smaakte enorm!! Verder versierden we onze kamer met foto's (wees gerust, iedereen hangt boven onze bedden) en tegen 16u vertrokken we richting Miraflores, een dorpje aan de zee: "Het Knokke van Lima". Prachtige oceaan en erg mooie Barcelona-Dali-achtige banken! Hier hebben we dan ook onze eerste vrienden gemaakt, enkele surfleraars die ons al meteen lessen wouden geven en ons begeleiden als we eens weg wouden gaan! Supervriendelijke mensen, we waren blij met dit eerste contact met de Peruvianen! Nadien gingen we lekker pizza eten om onze eerste avond te vieren en ook de eerste Pisco-sour (Specialiteit hier, een cocktail obv Pisco, limoen en eiwit) werd gedronken!

Morgen gaan Gwen en ik naar de universiteit om onze stagebegeleidster te ontmoeten. Meer nieuws dan!

Besos!
Elke