Trabajo trabajo trabajo!

Vermits we het altijd maar over reisjes en weekendjes hebben, zullen we ook eens wat vertellen over onze stage, daar zullen jullie ook wel nieuwsgierig naar zijn!

Hoe ziet een weekje eruit in Viña Alta?
- Maandag: We beginnen met de Taller de Emociones met de kindjes van het eerste leerjaar.
In het begin werden we nog begeleid door Nadia, de psychologe, maar tegenwoordig proberen we de kindjes zelf wat bij te leren over bepaalde emoties!
Je zou denken,schattige kleine kindjes van het eerste leerjaar, die moeten ze toch aankunnen, wel, het is toch een hele uitdaging! Chance dat Gwen zo goed is in Spaanse zinnen verzinnen, anders hadden we daar al eens mooi gestaan :D. Die kindjes omhelzen ons eerst 10minuten lang in groepen (na 5minuten wisselen ze van Gwen naar mij en omgekeerd) en tijdens de taller zelf zijn ze vaak ook erg hectisch :D. Maar tzijn wel echt schatjes! Ze denken wel dat Gwen en ik een tweeling zijn en ze vinden ons heel mooi omdat we er zo anders uitzien en prullen dus ook heel de tijd aan ons haar.

In de namiddag komen er soms ouders langs om over een probleem van hun kinderen of thuis te praten. Anders bereiden we tallers of presentaties voor, gaan we observeren in de klassen of maken we posters of ander knutselgedoe! In posters maken zijn we trouwens echt al experten geworden :D Onze eerste poster was werkelijk een ramp, het gezicht van de psychologe zei genoeg. Maar tegenwoordig krijgen we toch al complimentjes... :D

-Dinsdag: Dinsdagochtend geven Gwen en ik Taller de Lecto-Escritura aan 5 kindjes die moeilijk kunnen lezen en schrijven. Ook weer kindjes van een jaar of 6. We hebben ontdekt dat kindjes leren lezen en schrijven echt ontzettend moeilijk is. Vermits we geen leerkrachten zijn en dus echt niet weten hoe zoiets in zijn werk gaat hebben we al veel dingen geprobeerd.. Tijdens onze 4e sessie gisteren vonden we eindelijk dat we een goede tactiek gevonden hadden! We leren dus bij! Hoera!

-Woensdag: Woensdag gaan we niet naar Viña Alta. 'S Morgens skypen we wat met iedereen die dat wilt en in de namiddag gaan we dan toch aan het werk vermits we vaak dingen op te zoeken hebben voor onze tallers of voor de casussen die we begeleiden.

-Donderdag: Donderdagmiddag hebben we wekelijks vergadering met alle psychologen en vrijwilligers van Viña Alta en Pebal (waar Elien werkt). Op deze vergaderingen, die trouwens echt vaak chaotisch zijn, wordt dan alles besproken wat de komende week van belang kan zijn en wordt beslist welke vrijwilliger wanneer komt helpen enzovoort.
Om een uur of 4 (zeg maar4u30 ==> Peruviaanse stiptheid) hebben we dan les! We hebben al bijna elke les een presentatie moeten geven, eerst over het Belgisch schoolsysteem, dan over onze stageplaats,... Eigenlijk heel goed voor ons spaans! en veel minder eng dan in Belgie vermits we voor een klas van 7 man staan waarvan wij 4 dan al een deel zijn :D

-Vrijdag: De laatste dag in Viña Alta! Vrijdagochtend hebben we onder andere weer de taller met de kindjes die niet kunnen lezen of schrijven, daarna observeren we in de klassen en vanaf volgende week zullen we ook echt kinderen uit de klassen halen om ermee te werken. Dit zal meestal over leer- of gedragsproblemen gaan, want die zien we hier echt veel verschijnen. Heel veel kinderen kunnen in het 2e leerjaar nog niets lezen of schrijven en er is ook heel veel agressief gedrag in de school..

In de namiddag nodigen we ouders uit om over hun kind te praten of praten we met leerkrachten. Soms maken we ook folders voor de ouders of leerkrachten over thema's die ons belangrijk lijken. Zo zijn we momenteel bezig aan een folder over discipline in huis vermits vele leerkrachten ons gemeld hadden dat de ouders te weinig discipline hanteren tegenover hun kinderen: geen regels en normen, veel geroep en getier en weinig ouders die opvolgen of hun kind wel schoolwerk doet.. Hopelijk kan onze folder enkele handige tips geven!

Voila se, zo ziet een gewone week er uit!
Soms zijn er ook nog "specialekes". Zo zijn er af en toe " Escuelas de padres" een soort van workshops met ouders van kinderen van een bepaald leerjaar over een thema dat voor hen belangrijk kan zijn bvb familiale communicatie, voorkomen van druggebruik, discipline hanteren,...

En om af te sluiten enkele wist-je-datjes over onze stageplaats:
- in Vina Alta gaan de kinderen van de lagere school 's morgens naar school en die van het secundair in de namiddag. Korte dagen noem ik dat!
- elke dag wordt er op de speelplaats gedanst! Heel erg gezellig: een panfluit muziekje, kindjes die een soort volksdans doen in hun leuke uniformpjes,...
- als wij op de speelplaats verschijnen worden we standaard aangeklampt door enkele kinderen (we weten niet altijd zeker of we ze al eens gezien hebben of niet) die ons dan knuffels geven!
-  om de school binnen te geraken staan we vaak enkele minuten lang op de poort te bonken vermits we daar geen sleutel van hebben. er is een klein raampje om door te roepen, maar jammer genoeg moet ik springen als ik wil dat ze mij zien aan de andere kant. om de school weer buiten te geraken is er ook een zot systeem: drie keer slagen op een knop en dan gaat de poort open. of dat is toch de bedoeling. we hebben er al vaak als zotten op zitten slagen zonder dat de poort open ging. Genant als dan een klein kindje op een heel rustige manier de poort komt openen voor ons :D
-Gwen en ik zijn iedere dag 1.5 à 2 uur onderweg naar de stage en evenlang weer terug aan het einde van de dag. Deze tocht houdt in: 3 busjes, 2 wandelingen en 1 micro-taxi en hetzelfde weer terug. Vreemd genoeg lijkt dit altijd vrij snel voorbij te gaan! Misschien omdat er op die busjes altijd wel iets te beleven valt.


Woensdag vertrekken we naar Cuzco en Macchu Picchu, meer nieuws daarover als we terug zijn!
Besos!

HUACACHINA ofte woestijn, laguna en sandboarden

Joehoee!

Weer een kleine update van weer een prachtige plaats dat we hebben bezocht!

Dit weekend lieten we het grijze Lima achter ons en vertrokken we naar het zonovergoten Huacachina. Een idyllisch plekje in het midden van de woestijn met een prachtige laguna (check de foto's op facebook!).

Na een vergelijkende studie tussen verschillende hostels deden we na aankomst meteen onze kleedjes en sleffers aan! Elke keer een verademing om stralende zon en strakblauwe lucht te zien.

Onze dag kon zeker niet meer stuk toen we de plaatselijke juwelenkraampjes rond de laguna zagen. Na een succesvolle vangst van mooie (en uiteraard afgedongen) juweeltjes gingen we wat zonnen aan het zwembad van het hostel! Like paradise :-) Helaas besloten werkmannen ons te animeren met boren, zagen en ander verschrikkelijk lawaai. Afknapperrrr

Ook kwamen we onderweg nog de Tony tegen, een peruviaan die toeristentoers organiseert. Hij overtuigde ons die avond mee te gaan voor een rondleiding en degustatie in een bodega die zou afsluiten met salsalessen. Aangezien we geen neen zeggen tegen pisco en peruviaanse wijn en we ons graag verder verdiepen in de salsacultuur besloten we mee te gaan. De vele andere toeristen die zouden meegaan hebben we die avond niet gezien, maar het gezelschap van Ben een rondreizende Australiër was al zeer grappig.

Leuk weetje: Ben zou een paar weken hebben rondgereisd met een vriend van Elke, hoe toevallig is het dat wij hem net tegenkomen en hij dan ook nog een vriend van Elke goed kent?! De wereld is klein.. Al zeg ik het zelf!

Na al de degustaties die we al gehad hebben, zullen we in België al zeker een hele uiteenzetting kunnen doen over de plaatselijke wijn en pisco ;-) De salsaleraar hebben we ook niet gezien, maar we hebben toch veel geleerd door het vele dansen (en dankzij de vele aanwijzingen van een vriendelijke peruviaan).

Het feestje ging verder in ons bed, aangezien we naast een discotheek sliepen. Nu ja sliepen is een groot woord, omdat we naast een discotheek in ons bed lagen dus.

De volgende ochtend vlogen we de dag in met een helse rit door de woestijn met zogenaamde buggy's. Nee denk vooral niet aan een kinderbuggy, het was eerder een monstergo-car! Stijl naar boven en dan weer 90° naar beneden.. Gelukkig hadden we nog niet veel gegeten :-p

Onderweg stopten we voor fotoshoots en natuurlijk om te sandboarden. Dat is met een soort snowboard naar beneden zoefen! Dat kan op dezelde manier als snowboarden of op je buik en zo recht naar beneden! Sensatie alom!! Tegen de middag waren we lichtjes uitgedroogd en bijna gecremeerd, dus we waren toch blij dat we erna meteen in het zwembad konden plonsen!

Na nog een laatste toer langs de kraampjes en het aanhoren van romantische liederen speciaal aan ons opgedragen door de plaatselijke traditionele boysband, moesten we alweer naar de 'harde' realititeit terugkeren!

Dikke Beso aan jullie allen, we missen jullie stiekem wel!!

xxxxxxxxxxxx

Choas, Vertier, Avontuur en Goed nieuws!

Hola amigos,

De weken beginnen drukker te worden, de taakjes beginnen zich op te stapelen en de patiënten komen vlot binnen. Met andere woorden op mijn stage gaat alles heel goed. Deze week heb ik mijn eerste intake gesprek gedaan, dit was zeer spannend vermits mijn spaans nog altijd niet uitstekend is. Maar alle geluk had ik mijn goede stagepartner Flore aan mij zijde om de uitdaging aan te gaan.
Gisteren hebben we ook een workshop over emoties mogen meegeven aan kleutertjes van 3 jaar! Een duidelijk verschil met in België is de chaos. Ze springen op de tafels, van de kasten en lopen naar buiten zonder iets te zeggen.Met andere woorden ze doen wat ze willen. Ze zien er allemaal schattig uit, maar sommige van hen zijn toch kleine monstertjes :p

Deze week zijn ook The Red Hot Chilli Peppers in Peru geweest. Tine, Marjan, Elke en ik hadden het genoegen om deze geweldige groep te gaan bekijken! Een korte samenvatting: zalige muziek, een stadion vol mensen die uit hun dak gingen en the Red Hot Chilli Peppers die het stadium veroverde met hun 'geweldig' spaans. Na deze zalige avond moesten we ook nog thuis geraken. Dit was blijkbaar niet zo simpel vermits al die Peruvianen een taxi of bus zochten. Er kwam ons dan een Peruviaan vragen of we met hem mochten meerijden. Want zijn vrienden waren al door. Marjan vertrouwde dit zaakje niet, ze dacht dat hij ons ging ontvoeren en op een onbekende plek zou achterlaten. Maar zijn auto stond een eindje verder dus we hadden nog de hele weg om hem te screenen. Hij moest nog even naar het toilet en liet ons dus even achter in de auto, waardoor het wantrouwen terug wat naar boven kwam. Maar wat bleek het was een hele vriendelijke Peruviaan die ons mooi naar huis heeft gebracht. Moraal van het verhaal, geloof in de goedheid van mens! :)

En nu ga ik nog even eindigen met goed nieuws! Ik ben namelijk geslaagd voor mijn vak Gedragstherapie, dit wilt dus zeggen dat mijn stage hier in Peru officieel meetelt en ik me dus geen zorgen meer moet maken! Huj huj!Dus aan iedereen die kaarsjes heeft aangestoken bedankt, ook aan degene die geen kaarsjes hebben aangestoken bedankt!

Saludos!

Elien

Een weekje vol eten!

Dag liefste vrienden,

Deze week hebben we echt geproefd van de plaatselijke cultuur. Een vriendin van bij Elke en Gwen op de stage heeft ons mee genomen naar Parque de amidad, een romantisch plekje waar de Peruviaanse gerechten heel lekker worden klaar gemaakt. Na dat we dan diep in elkaars ogen hadden gekeken en hand in hand over de bruggetjes hadden gewandeld, hebben we onze buikjes gevuld met (ik ben de naam al vergeten:) ) kip met een krokant korstje en lekker papas fritos!

Deze zelfde vrienden hebben ons ook meegenomen naar Parque de las leyendos, dit is eigenlijk de plaatselijke zoo,dus we hebben ons nog is uitgeleefd als kindjes. Bijna alle beesten waren aanwezig, dus ook de plaatselijke dieren. We hebben dan ook veel van onze Belgische vrienden tegen gekomen in de zoo (zoals de zwarte panter,..), waar de dan natuurlijk vele foto's van hebben genomen! Bovendien is Gwen dan ook nog aangevallen door een beer, want ze was een boterham met choco aan het eten en die beer wou blijkbaar ook wel eens proeven. Na lang gevecht heeft dan uiteindelijk Gwen gewonnen, want don't mess with Gwen haar choco ;)

'S avonds ben ik met Emeline en Carola naar het fonteinen park geweest! Daar hing er weeral een romantisch sfeertje. Ja blijkbaar zijn de peruvianen toch wel in to romance :) Je kon er onder een fonteinentunnel lopen, een spectaculaire lichtshow zien op de fonteinen en er nog wat bij leren over Lima. Bijvoorbeeld wist je dat Lima de tweede grootste stad is van de wereld die in een woestijngebied gebouwd is.

Dan vandaag zijn we naar Mistura, het plaatselijke eetfestival geweest. We gingen er naar toe zonder ticket, vermits deze niet meer in voor verkoop waren. Daarom hebben we onze tickets op de zwarte markt moeten kopen. Dit was wel zeer spannend vermits alle mensen als vliegen op u af kwamen om tickets te verkopen. Uiteindelijk zijn we niet in het zak gezet en konden we ons uitleven op al dat eten. We wisten niet waar moesten kijken, want overal was er wel iets te zien, precies een droom die uitkwam ;) Je kon er alle plaatselijke vruchten proeven, honing, kazen en nog veel meer. We hebben dan maar is zot gedaan en alpaca(lijkt een beetje op lama) geproefd en het hart van een koe. Er was ook cavia te verkrijgen maar daar durfden we ons nog niet aan wagen. Er was dan ook een afdeling met chocolade, dit konden we natuurlijk niet aan ons laten voorbij gaan. Aan elk kraampje probeerde we de verschillende chocolade, het was heerlijk!!
Na al dit alles konden we met een voldaan hartje en een vol buikje terug naar huis keren.

Dikke kus

Elien

Raften, quadrijden en angsten op een paard te Lunahuaná

Holaaa amigos!

Lang geleden dat ik nog eens iets heb geschreven, dus heb ik de eer gekregen jullie te vertellen over ons avontuurlijk weekendje te Lunahuaná! Zaterdagochtend vertrokken we! Verrassend genoeg bleek dat de man van ons reisagentschap,Luis, besloten had zich om te toveren tot persoonlijke gids en ons dus vergezelde in de bus! Na een dikke 2 uur kwamen we aan in Canyote en omdat de gids ons beloofde dat de zon altijd scheen op onze weekendbestemming begonnen we meteen te klagen dat er geen zon te zien was, maaaaarrrr een uurtje later, op onze bestemming aangekomen scheen de zon, yiihaaaa, het doel van ons weekend was alvast geslaagd ;-). Onze hostel was trouwens prachtig! Met een zwembad en zicht op de bergen, echt gezellig!

Daarna begonnen we aan onze dag. Eerst gingen we de plaatselijke speicaliteit uitproberen: camarones (rivierkreeftjes) mmmmmmmmmm.. Jammer genoeg voor Gwen zaten deze dieren nog in hun schelp en vond ze het niet zo aangenaam om deze eruit te halen :D Na het eet-en prutswerk begon de citytour. We gingen wat inkaruines bekijken, waarvoor we eerst een grote berg moesten opklimmen.. Mijnheer de gids Luis had ons niet verteld hoeveel wind er daar was, dus we stonden er mooi in onze kleedjes en shortjes :D, maar wat een fantastisch uitzicht daar! Daarna gingen we wijntjes proeven in een plaatselijke bodega.. Het moest nogal snel vooruit gaan maar het smaakte wel! De volgende stop was een honingproeverij in een bijenkwekerij en tenslotte gingen we nog naar een andere bodega om wijn te proeven.. Daar besloot Luis ons een fles wijn te trakteren of een fles Pisco, we mochten kiezen.. jammer genoeg hadden we niet goed begrepen wat hij bedoelde en werd er een heel genante situatie gecreëerd van stilte, waardoor Luis even met zijn mond vol tanden stond omdat hij dacht dat we zijn traktatie botweg afwezen... Haha!

Zondag was het dan adventuredag! Hier keken we allemaal zeer hard naar uit! We begonnen met Quadrijden.. Het begin was ontzettend grappig, iedereen met een stoere helm en bril op zo'n gigantsisch monster.. Jammer genoeg reden we erg traag.. Belgische meisjes houden duidelijk meer van snelheid :D!

 Daarna gingen we raften! Wat een zalige ervaring! Ieder bootje werd vergezeld door een gids die zei wat je moest doen! Ik zat in een boot met Gwen, Flore, Elien en nog een koppeltje en het enthousiasme droop eraf! We riepen alles wat de gids zei na en roeiden met volle kracht.. uiteraard werd er ook heel veel gegild toen het water de boot in gonsde en toen we achteruit de rivier afgingen! Op een gegeven moment was het zo erg dat Flore praktisch uit de boot viel, maar de gids had haar nog net vast bij haar zwemvest :D! Goed gelachen! en de gids nog harder met ons gegil denk ik! Hierna gingen we snel iets eten en ten slotte gingen we nog paardrijden.. Ik vond dit het engste van de dag! Gwen en ik waren plots al vertrokken met onze paarden en hun eigenaar! Mijn paard maakte erg zotte kwade hinnikgeluiden en leek heel de tijd te willen gaan lopen.. Toen de man vlak voor een steile helling naar beneden ook nog begon te lopen met die paarden besloot ik toch met een trillend stemmetje te vragen of het wat rustiger kon.. We waren opgelucht dat we weer op de grond stonden! Bleek dat mijn paard een veulentje had van 1 maand en dat het daarom zo kwaad was, omdat het haar babytje moest achterlaten.. Arm beestje!

Na een extreem lang durende terugrit naar huis kwamen we moe maar voldaan aan in Casa Marfil!

Om te bewijzen dat we hier niet alleen reizen maar ook wel degelijk werken voeg ik nog wat fotootjes toe van op onze stage!

Adiooooos chicos!! xxx

Eerste weekje Peru zit er op!

Holaa amigas!

Ondertussen ben ik al een beetje aangepast aan het leven in Peru en heb ik enkele wist je datjes voor jullie!
Wist je dat in Peru
- De bussen deelnemen aan een race en wie de snelste tijd heeft een bon wint voor iets.
( Gevolg is dat de buschauffeur je in de bus "stoempen")
- Men eitjes in een zak steekt (waardoor de meeste kapot zijn)
- Men omgaat met zijn telefoon precies of het is een walkie talkie (Om te praten je gsm tegen je mond houden om te luisteren tegen je oor)

- Je 2,5 uur in een reisbureau moet zitten om een reisje te boeken
- De auto's gemiddeld 50 keer per dag toeteren ( ongeveer toch :p)
- De mensen op de bus hun levensverhaal vertellen in de hoop dat iemand hen geld geeft

- Honden altijd een jasje dragen (De typische hond van Peru is trouwens een gedrocht)
- In een sommige bussen in het groot uithangt hoe snel ze rijden

Dit is voorlopig wat ik deze week ontdekt heb. Naast de stad verkennen en tripjes maken moet ik natuurlijk ook nog mijn stage doen. Deze week verliep vrij rustig omdat ik vooral moest observeren en de kneepjes van het vak leren. Maar het is wel leuk om te zien hoe ze hier te werk gaan. Bovendien hebben we wel goeie begeleiding, die elke maandag met ons bespreekt wat we de afgelopen week gezien hebben. (Jammer genoeg is dit wel om 8 uur 's morgends :) ) Maar binnen een dikke week, mag ik normaal gezien zelf met de cliënten werken, dus waarschijnlijk dan meer boeiend nieuws en zotte verhalen!
Bovendien waren Elke, Gwen en ik gisteren uitgenodigd bij een psychologe van op mijn stage voor een verwelkoming. Dit was wel de moeite vermits ze in een hele sjieke buurt woonde, waardoor we echt wel het contrast zagen me de sloppenwijken hier in Lima. Het was natuurlijk ook gezellig met wat hapjes en drankjes.

Ik ga nu nog wat fitnessen, in de hoop geen kilos bij te komen ;)

Daarnaast wil ik mijn broertje ook nog een super fijne verjaardag wensen! Het zal niet hetzelfde zijn zonder mij :p, maar doe maar eens zot eh!

Dikke kus en vele groetjes,

Elien

Frustraties, Pachacamac en onze eerste cliënten

Joehoee!

Deze week begon al met een typische Peruviaanse situatie.. Normaal gezien moesten we om 9u op onze stageplaats zijn voor een workshop rond emoties voor het 1e leerjaar. Aangezien ik de rest van de dag geen tijd zou hebben moest ik ervóór nog langs de dokter om mijn beet te checken. Dus moesten we al tegen 6u opstaan om overal op tijd te kunnen komen. Met een gezicht van hier tot in Tokio (om 6u opstaan is echt niet ons ding :-p) zaten we al op de bus toen we ineens een bericht kregen van Nadia (een van de psychologen). "Hola chicas, morgen is het feestdag dus vandaag en morgen moeten jullie niet komen werken". Aargh, ons gezicht strekte zich meteen uit van hier tot nog verder dan Tokio!!! Efficiënt zijn ze toch echt echt niet, welke moeite kan het kosten om dit de dag ervoor te melden?! Soit, na het dokterbezoek zijn we maar weer in ons bed gaan crashen ;-)

Dinsdag besloten we maar om van onze vrije dag te profiteren en een daguitstapje te doen naar Pachacamac. Hoewel de naam zeer aanlokkelijk lijkt, waren de hoopjes zand die ruïnes moesten voorstellen nogal teleurstellend.. De busrit naar daar was nog het interessantste, we reden door allemaal wijken waar we nog nooit waren geweest en waar precies het 'echte' (zware) leven zich afspeelt. Buitenwijken, hopen afval, venters die spullen verkochten die gerecycled waren uit dat afval, marktjes,...

Gisteren hadden Elke en ik (eindelijk) een vergadering met Maria-Teresa, onze stagebegeleidster, met onze concrete taken. Zoals we al wisten moeten we de workshops en ouderavonden van de psychologen ondersteunen. Verder moeten we ook gaan observeren in de klassen om de leerkrachtstijl en de interactie en motivatie van de kinderen te analyseren. We krijgen ook de verantwoordelijkheid voor onze eigen workshop, namelijk die van 'lecto-escritura'. Dwz het stimuleren en ondersteunen van kindjes van het 1e leerjaar die moeilijkheden hebben met schrijven en lezen. Eindelijk iets dat we écht gaan kunnen doen ;-) En dan moeten we ook nog elke maand artikels schrijven die de jongeren moeten aanspreken en waarover ze bij ons voor info terecht kunnen, zoals bv. een gezonde voedingsstijl, zinvolle vrije tijdsbesteding, respect,... Suggesties zijn steeds welkom :-)

Toen we vandaag in ons kantoortje zaten, kwamen er ineens ook verschillende mama's aan onze deur kloppen om hun verhaal te doen en om raad te vragen. Die moeders hebben hier toch een zwaar leven lijkt het... Voorlopig zijn nog niet bevoegd om de verantwoordelijkheid te nemen over hun casussen en moeten we hun doorverwijzen naar de psychologen. Toch gaf het al voldoening om hun dankbaarheid te zien nadat ze hun verhaal hadden kunnen doen. Velen van hun houden hun verhaal enkel voor zich of hebben geen sociaal netwerk die hen ondersteunt, en dan doet een luisterend oor vaak al wonderen!

Okee wij gaan onze tasjes maken want morgen gaan we weer eens zot doen en het avontuur (lees: paardrijden, raften, zwemmen en zonnen) opzoeken!!! :-)

Besos xxx