Deze week begon al met een typische Peruviaanse situatie.. Normaal gezien moesten we om 9u op onze stageplaats zijn voor een workshop rond emoties voor het 1e leerjaar. Aangezien ik de rest van de dag geen tijd zou hebben moest ik ervóór nog langs de dokter om mijn beet te checken. Dus moesten we al tegen 6u opstaan om overal op tijd te kunnen komen. Met een gezicht van hier tot in Tokio (om 6u opstaan is echt niet ons ding :-p) zaten we al op de bus toen we ineens een bericht kregen van Nadia (een van de psychologen). "Hola chicas, morgen is het feestdag dus vandaag en morgen moeten jullie niet komen werken". Aargh, ons gezicht strekte zich meteen uit van hier tot nog verder dan Tokio!!! Efficiënt zijn ze toch echt echt niet, welke moeite kan het kosten om dit de dag ervoor te melden?! Soit, na het dokterbezoek zijn we maar weer in ons bed gaan crashen ;-)
Dinsdag besloten we maar om van onze vrije dag te profiteren en een daguitstapje te doen naar Pachacamac. Hoewel de naam zeer aanlokkelijk lijkt, waren de hoopjes zand die ruïnes moesten voorstellen nogal teleurstellend.. De busrit naar daar was nog het interessantste, we reden door allemaal wijken waar we nog nooit waren geweest en waar precies het 'echte' (zware) leven zich afspeelt. Buitenwijken, hopen afval, venters die spullen verkochten die gerecycled waren uit dat afval, marktjes,...
Gisteren hadden Elke en ik (eindelijk) een vergadering met Maria-Teresa, onze stagebegeleidster, met onze concrete taken. Zoals we al wisten moeten we de workshops en ouderavonden van de psychologen ondersteunen. Verder moeten we ook gaan observeren in de klassen om de leerkrachtstijl en de interactie en motivatie van de kinderen te analyseren. We krijgen ook de verantwoordelijkheid voor onze eigen workshop, namelijk die van 'lecto-escritura'. Dwz het stimuleren en ondersteunen van kindjes van het 1e leerjaar die moeilijkheden hebben met schrijven en lezen. Eindelijk iets dat we écht gaan kunnen doen ;-) En dan moeten we ook nog elke maand artikels schrijven die de jongeren moeten aanspreken en waarover ze bij ons voor info terecht kunnen, zoals bv. een gezonde voedingsstijl, zinvolle vrije tijdsbesteding, respect,... Suggesties zijn steeds welkom :-)
Toen we vandaag in ons kantoortje zaten, kwamen er ineens ook verschillende mama's aan onze deur kloppen om hun verhaal te doen en om raad te vragen. Die moeders hebben hier toch een zwaar leven lijkt het... Voorlopig zijn nog niet bevoegd om de verantwoordelijkheid te nemen over hun casussen en moeten we hun doorverwijzen naar de psychologen. Toch gaf het al voldoening om hun dankbaarheid te zien nadat ze hun verhaal hadden kunnen doen. Velen van hun houden hun verhaal enkel voor zich of hebben geen sociaal netwerk die hen ondersteunt, en dan doet een luisterend oor vaak al wonderen!
Okee wij gaan onze tasjes maken want morgen gaan we weer eens zot doen en het avontuur (lees: paardrijden, raften, zwemmen en zonnen) opzoeken!!! :-)
Besos xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten